مکانیسم های دفاعی روانی باعث بقای ما می شوند
مکانیسم های دفاعی روانی باعث بقای ما می شوند
ماموریت مغز قدیم (آمیگدال)ما حفاظت از جان ماست
و به همین دلیل با همکاری مغز جدید دست به روش ها و اسلوب هایی می زند تا بتواند ارگانیزم ما را سرپا نگه دارد،اضطراب را کاهش دهد و عامل خطر را دور کند و یا تأثیر آن را کم کند
شوپنهاور می گوید؛اراده(زیست مایه) عقل را بر روی شانه های خود می برد یعنی عقل کور است
شناخت از شاهراه هیجان میگذرد، وقتی که کودک هستیم مغز قدیم ما (آمیگدال) مواظب است تا زنده بمانیم اگر که شرایط بسیار بسیار آسیب زا باشد مغز ما مجهز به انواع و اقسام مکانیسم های دفاعی روانی می شود تا بتواند ارگانیسم ما را زنده نگه دارد، در بزرگسالی به آسانی دست از مکانیسم های دفاعی روانی بر نمی داریم زیرا دست برداشتن از مکانیسم های روانی و باورهای غلط به این معناست که باید حکم مرگ خود را صادر کنیم و یا همان درد و رنج ها و اضطراب های بسیار دردناکی را که سابقاً از آن گریخته بودیم را مجدد تجربه کنیم
مراجعان زیادی را می بینیم که با وجود اینکه میدانیم که مشکل دقیقا چیست اما به هیچ عنوان نمی شود آنها را متوجه این موضوع کرد گاهی اوقات فقط باید رابطه خود را با آنها حفظ کنیم تا به مرور زمان،کم کم به خودشان در سایه این امنیت اجازه بدهند که نگاهی بیفکنند
به همین دلیل مسیر خودشناسی مسیری طولانی و همیشگی است زیرا هر بار ما بعضی از این مکانیسم های دفاعی را شناسایی خواهیم کرد البته لازم نیست که همیشه در حال خودشناسی باشیم، اما برای بعضی از افراد که از خود بسیار ناراضی هستند و دچار رنج هیجانی هستند لازم است که دستکم تا مسیری را طی کنند که به یک آرامش نسبی برسند و نیازهای کمبود برطرف شود
نویسنده: ارسطو رضایی
درباره ارسطو رضایی
مرکز روانشناسی خود بیداری آموزش به دانتشجویان روانشناسی و روانشناسان و خانواده ها
نوشتههای بیشتر از ارسطو رضایی
دیدگاهتان را بنویسید