اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟تشخیص درDSM5 و راههای درمان
اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
DSM-IV نام این اختلال را فوبیای اجتماعی و نام فرعی آن را اختلال اضطراب اجتماعی در نظر گرفته بود اما
5-DSM نام اصلی این اختلال را اختلال اضطراب اجتماعی در نظر گرفته است، زیرا مشکلات به وجود آمده در اثر آنها، در مقایسه با سایر فوبیاها، معمولا فراگیرتر هستند و در فعالیت های عادی فرد نابسامانی بیشتری به وجود می آورند. اختلال اضطراب اجتماعی عبارت است از ترس شدید و دائمی از موقعیت هایی که در آنها فرد در جمع دیگران قرار می گیرد یا باید جلوی آنها کاری انجام دهد (مثلا، سخنرانی کند). افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از هرگونه موقعیت اجتماعی که فکر می کنند ممکن است در آن یک رفتار خجالت آور داشته باشند یا هرگونه وضعیتی که فکر می کنند در آن مورد ارزیابی منفی دیگران قرار می گیرند می ترسند و سعی می کنند از آنها دور باشند. در موقعیت های اجتماعی، اضطراب آنها آنقدر فراگیر است که 5-DSM نام عمومی تر اختلال اضطراب اجتماعی به آن داده است زیرا می تواند بعضی مشکلات فلج کننده دیگر مثل افسردگی و اعتیاد به مواد را پیش بینی کند.
مثال: یکی از درمانجویان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی (فوبیای اجتماعی) وضعیت خود را این گونه شرح می دهد: در همه موقعیت های اجتماعی احساس ترس می کردم. وقتی قرار بود به کلاس دانشگاه، مهمانی، یا هر جای دیگری بروم، حتی قبل از آن که از خانه بیرون بیایم مضطرب بودم و با نزدیک شدن به آن محل، اضطرابم بیشتر می شد. وقتی به یک اتاق پر از مردم وارد می شدم، مثل لبو سرخ میشدم و فکر می کردم همه به من نگاه می کنند. از این که یک گوشه تنها بایستم خجالت می کشیدم اما چاره دیگری نداشتم. خیلی ناراحت کننده و خجالت آور بود. با بی صبری منتظر می ماندم تا کار تمام شود و از آنجا بیرون بروم.
5-DSM بعضی خصوصیات بارز اختلال اضطراب اجتماعی را تعریف کرده است: افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از خجالت زده شدن می ترسند و نگران هستند که دیگران آنها را افرادی مضطرب، ضعیف، «دیوانه» یا احمق بدانند.
آنها از صحبت کردن در حضور دیگران می ترسند زیرا فکر می کنند مردم متوجه لرزش دست یا صدای آنها خواهند شد. یا ممکن است، به هنگام صحبت با دیگران، بشدت مضطرب شوند زیرا می ترسند که حرف زدن آنها و حرف هایشان مبهم و نامنسجم جلوه کند. آنها از خوردن، نوشیدن یا نوشتن در حضور دیگران خودداری می کنند زیرا می ترسند که دیگران لرزش دست آنها را ببینند و، در نتیجه، خجالت زده شوند. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی تقریبا همیشه علائم اضطراب را تجربه می کنند (مثل تپش قلب، لرزش، عرق کردن، ناراحتی معده و روده، اسهال، گرفتگی عضلات، سرخ شدن، سردرگمی)، علائمی که در موقعیت های اجتماعی هراسناک نشان داده می شوند و در موارد شدید، می توانند با معیارهای حمله وحشت زدگی انطباق داشته باشند.
اسپسیفایر: افرادی که اختلال اضطراب اجتماعی از نوع فقط اجرا دارند از اجرای کاری یا انجام دادن فعالیتی در حضور دیگران می ترسند و این ترس معمولا در زندگی حرفه ای آنها تأثیر منفی می گذارد (مثلا، موزیسین ها، رقصنده ها، اجراکنندگان شو، و کنسرت).
معیارهای 5-DSM برای اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
ملاکA اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
A: ترس یا اضطراب شدید نسبت به یک یا چند موقعیت اجتماعی که در آن، فرد در معرض توجه و دقت دیگران قرار می گیرد. بعضی نمونه ها عبارتند از: تعاملات اجتماعی (مثلا، حرف زدن با دیگران، ملاقات یا آشنا شدن با دیگران)، تحت نظارت دیگران قرار داشتن (مثلا، به هنگام خوردن یا نوشیدن)، یا انجام دادن کاری در جلوی دیگران (مثلا، سخنرانی کردن).
ملاکB اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
B: فرد میترسد که طوری عمل کند، یا سمپتوم های اضطراب از خود نشان دهد که باعث شود مردم برداشت منفی از او داشته باشند (مثلا، مسخره شود، خجالت زده شود، با تحویل گرفته نشود؛ یا باعث توهین به دیگران یا ناراحت شدن آنها شود).
ملاکC اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
C: موقعیت (یا موقعیت های اجتماعی تقریبا همیشه باعث ترس یا اضطراب می شوند.)
توجه: در کودکان، ترس یا اضطراب ممکن است با گریه کردن، قشقرق راه انداختن، بی حرکت ماندن، کز کردن، یا حرف نزدن در موقعیتهای اجتماعی نشان داده شود.
ملاکD اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
فرد فعالانه تلاش می کند تا از موقعیت (یا موقعیت های) اجتماعی اجتناب کند یا مجبور می شود آنها را با ترس و اضطراب بسیار زیاد تحمل کند.
ملاکE اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
:E ترس یا اضطراب او با خطری که از طرف موقعیت اجتماعی مورد نظر او را تهدید می کند تناسب ندارد.
توجه داشته باشید که “تناسب نداشتن” به متن و زمینه فرهنگی – اجتماعی اشاره دارد.
ملاکF اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
F: ترس، اضطراب، یا اجتناب مورد نظر، پیوسته و مکرر است و معمولا ۶ ماه یا بیشتر طول می کشد.)
ملاکG اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
G: ترس، اضطراب، یا اجتناب باعث می شود فرد به رنج شخصی یا نابسامانی شدید و از لحاظ بالینی معنادار در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا سایر جنبه های مهم زندگی دچار شود.
ملاکH اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
H: ناراحتی فرد را نمی توان به آثار مستقیم یک ماده (مثلا، یک نوع ماده مخدر، یک نوع داروی تجویزی)، یا یک عارضه پزشکی دیگر نسبت داد.
ملاکI اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
I: یک اختلال روانی دیگر نمی تواند علت مناسبتری برای این ناراحتی باشد، مثل اختلال وحشت زدگی، اختلال بادی دیسمورفیک، یا اختلال طیف اوتیسم. J: اگر یک عارضه پزشکی دیگر وجود دارد (مثلا، بیماری پارکینسون، چاقی، زشت شدن صورت یا بدن به خاطر سوختگی یا زخم)، ترس، اضطراب، یا اجتناب مورد نظر ربطی به این موضوع ندارد یا مفرط است.
توضیح معیارJ : بعضی عارضه های پزشکی ممکن است سمپتوم هایی ایجاد کنند که باعث خجالت می شوند (مثل لرزش دست ناشی از بیماری پارکینسون). خود اختلال جسمی می تواند در فرد احساس خجالت به وجود بیاورد (مثلا، چاقی، یا جای سوختگی یا زخم روی صورت). اگر ترس فرد از ارزیابی منفی دیگران افراطی باشد، می توان دیاگنوز اختلال اضطراب اجتماعی را در نظر گرفت. کسی که پارکینسون دارد، ممکن است لرزش دست داشته باشد، و از خجالت، از خانه بیرون نرود و نخواهد در جمع باشد. این رفتار اجتنابی ممکن است با رفتار اجتنابی افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی اشتباه گرفته شود. یعنی، سمپتومی به نام “اجتناب از تماس اجتماعی” ممکن است بین پارکینسون و اختلال اضطراب اجتماعی مشترک باشد.
شیوع اختلال اضطراب اجتماعی چقدر است؟
نرخ شیوع ۱۲ ماهه در کودکان و نوجوانان تقریبا شبیه به نرخ شیوع در بزرگسالان است. نرخ شیوع در همه گروه های سنی با افزایش سن کاهش می یابد. در مورد بزرگسالان مسن تر، نرخ شیوع ۱۲ ماهه بين %2 تا %5. است. این اختلال در زنان بیشتر از مردان مشاهده می شود (1.5 تا
2.2 برابر)، و در نوجوانان و جوانان تفاوت جنسیتی در نرخ شیوع بیشتر مشاهده میشود.
افرادی که دچار اختلال اضطراب اجتماعی هستند، افرادی هستند که از قرار گرفتن در یک جمع میترسند و جمع آن ها را معذب و نگران میکند.
افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، در مورد نظر دیگران در رابطه با خودشان دید منفی دارند و به علت نگرانی که دارند دچار تپش قلب، لرزش دست ها و عرق کردن میشوند که این باعث نگرانی بیشتر این افراد میشود زیرا میترسند یک رفتاری از آن ها سربزند که باعث خجالتشان بشود یا دیگران آن ها را مسخره کنند و آن ها را افرادی مضطرب، ضعیف و احمق بدانند.
بنابراین افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی تا جای ممکن از جمع ها دوری میکنند و تنهایی را ترجیح میدهند و در جمع از خوردن، آشامیدن، انجام کارها و صحبت کردن تا حد ممکن خودداری میکنند و تصور میکنند که اعمال آن ها نسبت به دیگران ضعیف تر است، یعنی بر این باورند کار هایی که انجام میدهند بد و غلط است.
افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی به رفتار ها و کار های خود مانند فردی از بیرون نگاه میکنند، بنابراین باعث حواس پرتی آن ها از روی کارهایشان میشود و این عامل باعث استرس و نگرانی بیشتر آن ها میشود.
علل اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
اختلال اضطراب اجتماعی به دو دلیل متفاوت از فوبیاهای خاص است: اولا، اختلال اضطراب اجتماعی بسیار شایع است و با اختلال اضطراب تعمیم یافته GAD))، که آن نیز شایع ترین اختلال اضطرابی است، مقایسه می شود. ثانیا، همانطور که در زیر خواهیم دید، طبق نظریه های اختلال اضطراب اجتماعی، عواملی صرفأ منحصر به اختلال اضطراب اجتماعی وجود دارند که باعث ایجاد این اختلال می شوند. افراد فوبیک اجتماعی، در پردازش و تفسیر اطلاعات سوگیری هایی دارند که باعث می شوند درباره رویدادهای اجتماعی در آینده پیش بینی های منفی بسیار افراطی به عمل آید.
عوامل ژنتیک اختلال اضطراب اجتماعی
تعداد شواهدی که نشان دهند اختلال اضطراب اجتماعی عنصر ژنتیک دارد، رو به افزایش است. مثلا در مورد کودکان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، احتمال این که یکی از والدین یا هردوی آنها اختلال اضطراب اجتماعی داشته باشند بیشتر از کودکان سالم است، و مطالعات انجام شده روی دوقلوها نیز نشان می دهند که در ایجاد اختلال اضطراب اجتماعی عامل ژنتیک آشکار، ولی خفیف، وجود دارد. به این ترتیب، مطالعات نشان می دهند که عوامل ژنتیک مهم هستند ولی نمی توانند بگویند که کدام جنبه اختلال اضطراب اجتماعی به ارث می رسد.
با این حال، بعضی مطالعات توانسته اند تعدادی فرایند خاص و مربوط به اختلال اضطراب اجتماعی را شناسایی کنند که ظاهرأ عنصر ژنتیک دارند از جمله: سلطه پذیری، اضطراب، اجتناب اجتماعی و بازداری رفتاری. مطالعات دیگر نشان می دهند که اختلال اضطراب اجتماعی عنصر ارثی دارد، عنصری که با بسیاری از اختلالات اضطرابی مشترک است و در نتیجه می تواند القا کند که آنچه به ارث می رسد آسیب پذیری در مقابل همه انواع اختلالات اضطرابی است نه فقط در مقابل اختلال اضطراب اجتماعی. با این حال، هنوز ممکن است یک عنصر ارثی خفیف و مختص اختلال اضطراب اجتماعی وجود داشته باشد و تخمین زده می شود که این عنصر علت حدود %13 انواع ترس های اجتماعی است.
عوامل رشدی و علت اختلال اضطراب اجتماعی
چون اختلال اضطراب اجتماعی، در مقایسه با سایر اختلالات اضطرابی، در سنین نسبتا پایین تری ظاهر می شود، عوامل رشدی و تجربه های کودکی احتمالا در آن تأثیر می گذارند. برای مثال کودکانی که در خود فرورفته، گوشه گیر و ساکت هستند، بیشتر احتمال دارد که به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا شوند، اما خیلی از کودکان بسیار گوشه گیر و غیرفعال به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا نمی شوند. بنابراین، گوشه گیری و عدم فعالیت در کودکی، شرط کافی برای فوبیای اجتماعی نیست. سبک تعامل والدین – فرزندان در دوران اولیه کودکی نیز می تواند در ایجاد فوبیای اجتماعی نقش داشته باشد. مطالعه روابط والدین – فرزندان نشان می دهند که والدین کودکان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، نسبت به والدین کودکان سالم، روی فرزندان خود کنترل بیشتری اعمال می کنند، مهربانی کمتری نشان می دهند، و رفتار آنها در جلوی دیگران زیاد خوب نیست، همچنین از خجالت دادن، به عنوان نوعی روش تربیتی استفاده می کنند. هرچند این عوامل
پیش بینی کننده های ظاهرأ مهمی برای اختلال اضطراب اجتماعی هستند، در حال حاضر امکان ندارد که نشان داده شود آنها واقعأ علل اختلال اضطراب اجتماعی هستند.
عوامل شناختی
به نظر می رسد که در اختلال اضطراب اجتماعی چند فرایند شناختی وجود دارند که به نوعی باعث تداوم ترس از موقعیت های اجتماعی می شوند.
اولا، افراد مبتلا به فوبیاهای اجتماعی، در پردازش و تفسیر اطلاعات نوعی سوگیری دارند که باعث میشود درباره رویدادهای اجتماعی پیش بینی های بسیار منفی داشته باشند، برای مثال، افراد فوبیک اجتماعی، در مقایسه با گروه های کنترل و غير بالینی، یا افراد مبتلا به سایر اختلالات اضطرابی، احتمال وقوع رویدادهای منفی اجتماعی را به میزان بیشتری اعلام می کنند، یعنی بیشتر از دو گروه دیگر فکر می کنند که رویدادهای اجتماعی پیش رو، از لحاظ شدت و فراوانی، منفی خواهند بود. ارزیابی منفی باعث می شود که آنها از موقعیت های اجتماعی اجتناب کنند.
ثانيا، افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، در مقایسه با افراد سالم یا ناظران مستقلی که رفتار آنها را مورد مشاهده قرار می دهند، عملکرد خود در موقعیت های اجتماعی را بیش از حد بد و ناشیانه میدانند. همچنین، افراد فوبیک اجتماعی نمی توانند نظرها و فیدبک های اجتماعی مثبت از طرف دیگران را به آسانی پردازش کنند.
تمرکز روی جنبه های منفی موقعیت های اجتماعی و ناتوانی نسبی در قبول جنبه های مثبت عملکرد اجتماعی خود، احتمالا باعث تداوم باورهای غلط در افراد فوبیک می شوند، طبق باورهای غلط این افراد، موقعیت های اجتماعی (حضور دیگران) تهدید کننده و خطرناک هستند و رفتار آنها در جلوی جمع احتمالا غلط و ناشیانه خواهد بود.
ثالثا، طبق بعضی نظریه های مربوط به اختلال اضطراب اجتماعی، افراد مبتلا، در طول عملکرد اجتماعی خود، به ویژه هنگامی که می ترسند مورد ارزیابی منفی قرار گیرند، تمایل دارند توجه خود را به سوی خود و واکنش های اضطرابی خود معطوف کنند، پدیده ای که توجه متمرکز بر خود نامیده میشود. به عقیده طرفداران این رویکرد، توجه “سمت” و جهت دارد و از دو حال خارج نیست، یا به طرف بیرون و دیگران است، یا به طرف درون و خود و هیچکس نمی تواند در آن واحد هر دو را داشته باشد.
افراد فوبیک اجتماعی توجه متمرکز بر خود دارند و در نتیجه دچار پیامدهای شناختی، هیجانی، و رفتاری خاصی می شوند. توجه متمرکز بر خود باعث می شود که افراد مضطرب اجتماعی فکر کنند همانقدر که در درون مضطرب هستند در ظاهر نیز اضطراب نشان خواهند داد. این پدیده از پردازش آبجکتیو (به دور از احساسات و برداشت های شخصی) اطلاعات در موقعیت های اجتماعی جلوگیری به عمل می آورد و باعث میشود که افراد به عیب گیری و انتقاد از خودشان بپردازند، که نتیجه آن عملکرد نامناسب در حضور دیگران است.
مطالعات نشان داده اند که افراد فوبیک اجتماعی، در مقایسه با افراد سالم، در خود – سنجی ها بیشتر اعلام می کنند که به توجه متمرکز بر خود دچار هستند. همچنین، آنها معتقدند که به خاطرات خود از موقعیت های اجتماعی، بیشتر از زاویه یک ناظر خارجی (شخص ثالث) نگاه می کنند تا از زاویه دید شخصی خود (این موضوع نشان میدهد که آنها، وقتی در جلوی جمع مشغول انجام دادن کاری هستند، واقعا خود را از دیدگاه یک شخص دیگر مورد مشاهده قرار میدهند). بنابراین، به نظر می رسد که توجه متمرکز بر خود، ادراک فرد از اضطراب خود در وضعیت اجتماعی را تقویت می کند، باعث حواس پرتی او از تمرکز روی تکلیف اجتماعی و در دست انجام می شود، عملکرد ناشیانه به همراه می آورد و در نهایت فرد را وادار می کند تا از موقعیت های اجتماعی آینده دوری جوید. از توجه متمرکز بر خود برای توضیح بعضی دیگر اختلالات نیز به کار رفته است، از جمله سایر اختلالات اضطرابی، افسردگی، اسکیزوفرنی، و سؤمصرف مواد.
در آخر، افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، پس از پایان موقعیت های اجتماعی، از رویدادهای آن پردازش افراطی به عمل می آورند که عبارت است از انتقاد شدید از عملکرد و اضطرابی که در آن شرایط داشته اند. این نوع تفکر در پایان هر موقعیت اجتماعی، نگرش منفی به عملکرد خود را موجب می شود، در طول زمان ادامه می یابد و تداوم اضطراب اجتماعی را به همراه می آورد.
اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است به صورت ارثی به فرد منتقل شود.افرادی که مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی هستند، معمولا والدینشان کنترل بیشتری روی آن ها دارند و گاهی آن ها را در جمع خجالت زده میکنند، زیرا فکر میکنند این کار تاثیر مثبتی روی تربیت کودک دارد و نسبت به فرزندشان مهربانی کمی دارند.
نشانه های رفتاری کودکان مبتلا به اضطراب اجتماعی چیست
کودکان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، نگرانی خود را به صورت قشقرق راه انداختن، حرف نزدن و کز کردن در جمع نشان میدهند، که این استرس فقط در جمع بزرگسالان نیست بلکه در میان همسن و سالان خود دچار آن استرس میشوند.
درمان اضطراب اجتماعی چیست؟وبرای درمان اضطراب اجتماعی چه کنیم؟
روش های درمان اضطراب اجتماعی متفاوت است: هم درمان های دارویی و هم درمان های شناختی – رفتاری (CBT) در کاهش علائم اختلال اضطراب اجتماعی مؤثر واقع می شوند و هر دو مورد استفاده قرار می گیرند.
درمان های مؤثر CBT برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی بعضی موارد زیر را شامل می شوند:
- مواجهه درمانی، که در آن، درمانجو، به رغم استرسی که به او وارد می شود، در یک موقعیت و اجتماعی ترسناک باقی می ماند. این موقعیت ممکن است یک موقعیت اجتماعی واقعی یا یک موقعیت اجتماعی مصنوعی باشد که در آن درمانگر نقش یک غریبه را ایفا می کند.
- آموزش مهارت های اجتماعی، از جمله، یادگیری مشاهده ای، تمرین رفتاری، فیدبک اصلاحی، و تقویت مثبت. این آموزش به نقص های موجود در مهارت های بالینی، که اغلب جزء ویژگی های افراد فوبیک اجتماعی هستند، می پردازد.
- بازسازی شناختی، که برای به چالش کشیدن و جایگزین کردن سوگیری های منفی در پردازش اطلاعات، خود- سنجی های منفی از عملکرد اجتماعی، و برای کاهش توجه متمرکز بر خود، طراحی شده است.
هر یک از این عناصر به تنهایی می تواند دستاوردهای درمانی ایجاد کند، اما ادغام آنها با یکدیگر در قالب درمان شناختی – رفتاری باعث میشود که ۶ تا ۱۲ ماه بعد از درمان، دستاوردهای آن حفظ شود.
روش های درمان اضطراب اجتماعی با دارو:
داروهایی مثل بازدارنده های مونوآمین اکسیداز MAOIها، و، اخیرا، بازدارنده های بازجذب سروتونین SSRIها، از علائم اضطراب اجتماعی کم می کنند. تحقیقات نشان میدهند که هم درمان های دارویی وهم درمان های CBT، در گروه های آزمایشی، در مقایسه با گروه های بدون درمان، مؤثر واقع می شوند، اما همین دو نوع درمان می توانند یکدیگر را تکمیل کنند، به این صورت که دارو درمانی سریع تر از CBT آثار مثبت خود را نشان میدهد و CBT به درمانجویان کمک می کند تا دستاوردهای خود را به مدت طولانی تری حفظ کنند. علاوه بر SSRIها، به نظر می رسد SNRIها نیز بسیار مؤثر واقع می شوند. برای درمانجویانی که به دارودرمانی یا روان در
اختلال اضطراب اجتماعی هم به صورت دارو درمان میشود که درمانش سریعتر است، هم به صورت روانشناختی (cbt) درمان میشود.که برای درمان قطعی اختلال اضطراب اجتماعی باید از روان درمانی استفاده کرد، اما دارو در مواردی که علائم اختلال اضطراب اجتماعی بسیار بالاست مفید است.
درمان روانشناختی (cbt) اضطراب اجتماعی چیست
درمان روانشناختی (cbt) اختلال اضطراب اجتماعی، به این صورت است که فرد در یک جمع واقعی یا مصنوعی قرار میگیرد و با ترسش مواجه میشود، همچنین رفتار ها و مهارت های اجتماعی را یاد میگیرد و در نهایت به بازسازی دید و نگرش منفی او پرداخته میشود،
که هر کدام از این موارد به تنهایی تأثیر زیادی دارد، اما هر سه عامل با یکدیکر به مدت ۶تا ۱۲ماه تأثیر فوق العاده و نسبت به دارو ماندگاری بیشتری دارد.
بهترین درمان برای اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟
طرحواره درمانی برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی:
اختلال اضطراب اجتماعی با طرحواره طرد اجتماعی همپوشی دارد و همان چیزی هست که در طرحواره درمانی به آن طرحواره طرد اجتماعی گفته می شود، اگر شما دچار اضطراب اجتماعی هستید، بررسی کنید و ببینید آیا گرفتار این طرحواره هستید؟ در ادامه درباره درمان طرحواره طرد اجتماعی نیز توضیحات لازم را داده ام.
همچنین میتوانید درکارگاه خداحافظ نگرانی شرکت کنید برای این منظور روی عکس زیر کلیک کنید:
اگر شما یا اطرافیانتان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی هستید برای دریافت مشاوره حرفه ای یا شرکت در کارگاه ها و خرید بسته ها در ساعت کاری (از 9صبح تا 18 همه روزه به جز روزهای تعطیل) باشماره های زیر تماس بگیرید یا در واتساپ یا تلگرام پیام بگذارید.
اگر خارج از کشور هستید و یا با ارسال تیکت راحتتر هستید از طریق فرم زیر برای ما پیام بگذارید ما در اسرع وقت با شما تماس خواهیم گرفت.
درباره ارسطو رضایی
مرکز روانشناسی خود بیداری آموزش به دانتشجویان روانشناسی و روانشناسان و خانواده ها
نوشتههای بیشتر از ارسطو رضایی
دیدگاهتان را بنویسید